Środa.

Sunę Fordem przez środek miasta. Ten dzień a wcześniej noc, porządnie złoiły mi tyłek. W myślach szykuję pozew za znęcanie nad matką przez rzygającą Hanisławę i ząbkującą #2, podklejam taśmą powieki i biczuję policzki żeby nie przytulić się do kierownicy. Lecę do domu na autopilocie, słucham radia i „czemu?” zadawanego sto razy na minutę przez trzylatkę z wścieklizną. Muzyka, audycja, muzyka, audycja. Ludzie dzwonią do radia żeby wylać żale, radio dzwoni do tych, których żale dotyczą, zgoda i kolacja na koszt radia. Czasami zapodają takie absurdy, że cycki opadają. Dzwoni dziewczyna, że jej dziura przed autem wyrosła i delikatnie mówiąc, zmasakrowała tatusiowi auto. Tatusia krew zalewa ale nie daje po sobie poznać na antenie. Wiadomo, w głowie kipi „ja ci, kurwa, nogi z dupy powyrywam” a w eter poleciało „nic się nie stało córuś…”.

Wtem, dzwoni mąż:

– … No i kiedy wracam z pracy, rozumiecie, ona chce oglądać M jak Miłość a ja muszę zajmować się dzieckiem. 
– Ale problem jest w tym, że ona ogląda serial czy w tym, że chce żebyś zajął się dzieckiem?
– Nie no… Wracam do domu, jestem zmęczony po pracy i chciałbym odpocząć. 
– A ona nie jest zmęczona?
– No przecież siedzi w domu z dzieckiem. 
– Chłopie? Po co ty żeś sobie dzidziusia robił jak nie chcesz się nim zajmować? 
– Chcę, oczywiście, że chcę. Ale ciężko pracuję i jestem zmęczony.
– A ona nie pracuje ciężko?
– Yy… No przecież siedzi w domu z dzieckiem… 

W tym momencie historia mogłaby się zakończyć ale nie byłabym sobą gdybym nie poinformowała pana, że jest kretynem.

PT nie pomaga mi przy dzieciach. W domu również mi nie pomaga. Nie proszę go, żeby zmienił #2 pieluchę czy ogarnął Hankę do snu. Nie proszę żeby zrobił zakupy czy skosił trawnik. Czasami go proszę żeby przestał syfić okruszkami gdy robi kanapki a on mnie prosi o zrobienie prania bo trzeci dzień chodzi w tych samych skarpetkach.

Nie chcę żeby mi pomagał a on nie chce pomagać mi.

PT jest pełnowartościowym ojcem. Takim w 100%. Kiedy wraca z pracy, przejmuje ode mnie dzieci po to, żebym mogła popracować, wyjść z domu czy po prostu się położyć. Często pada na pysk, zdarza się, że nie ma humoru. Dodam, że pracuje zarówno fizycznie jak i umysłowo, ma własną firmę. Ale to jego dzieci, które powołał na świat z własnej, nieprzymuszonej woli. Nie jest facetem, którego rola skończyła się na przecięciu pępowiny. Kiedy widzi zasraną pieluchę to ją zmienia. Kiedy Hanka jest głodna, robi jej jedzenie. Kiedy nie ma mnie w domu, robi dla naszej trójki obiad. Wieczorem bez słowa bierze jedną a później drugą dziewczynkę do kąpieli. Usypia, budzi, odwozi i przywozi z przedszkola. Dobiera kolor rajstop do spódniczki. Śpiewa piosenki, rozmawia ze starszakiem o tym, jak jej minął dzień. Kupuje dzieciom ciuchy, robi sałatkę z owoców a w weekend, kiedy śpię z #2, od rana urzęduje z Hanką na parterze domu. Karmi Hasztu i bierze ją na spacer. Odbiera ze mną dziecko z przedszkola i pół dnia spędzamy całą rodziną w parku. Ogarnia rzeczy, których ja nie jestem w stanie ogarnąć.

Szanuje to, że wstaję o 5-6. Szanuje to, że zajmuję się dzieckiem przez pół dnia a przez kolejne pół- dwójką. Nie siedzimy bezczynnie, czas spędzamy bardzo aktywnie. Szanuje to, że przy okazji ogarniam dom, obiad, spacer i zakupy. Szanował to gdy pracowałam na etacie a później drugi odbębniałam w domu. Odbębniał go ze mną. Szanuje to teraz, kiedy pracuję w domu. Nigdy nie zdarzyło się, żeby odmówił zajęcia się dziećmi kiedy ja musiałam robić zlecenie. Nawet wtedy, gdy zasypiał z dzieciakami na podłodze. Szanuje to, że czasami potrzebuję czasu dla siebie czy muszę wyjechać na weekend. Zawsze mówi: „Nie martw się, dam radę”. Zawsze, zanim wyjdzie z kolegami, ogarnia najpierw sytuację w domu. Swoje życie podporządkowuje dzieciom i rodzinie bo uważa, że tak po prostu trzeba.

Jest najlepszym ojcem dla moich dzieci, jakiego mogłam sobie wymarzyć.

Wciąż nie mogę uwierzyć, że są faceci, którzy myślą, że w domu z dziećmi się siedzi.

Drodzy Panowie!

Wasza rola nie kończy się na zapłodnieniu. Ojcostwo i partnerstwo nie polega tylko na zarabianiu na dom a kobieta, nawet jeśli nie pracuje zawodowo, równie ciężko zapieprza w domu. Dziecko nie przewinie się samo, samo się nie nakarmi, nie zrobi sobie jedzenia. Nie przebierze się samo, nie wyjdzie samo na spacer. Obiad sam się nie ugotuje, kibel nie wyszoruje. Dziecko może mieć gorszy dzień, może wisieć godzinami przy piersi lub potrzebuje być noszone. Żeby wyjść „do ludzi” trzeba też odświeżyć pachę, co przy dziecku, zdarza się, że jest trudne do zrobienia. Dziecko samo nie odwiezie się do przedszkola i samo z niego nie wróci.

Niestety często kobiety są same sobie winne, zwalniając mężczyzn z obowiązku. W rodzinie nie ma miejsca na egoizm.

Rozwiązanie jest bardzo proste- wystarczy jeden dzień tatusia z dzieckiem i listą rzeczy do zrobienia w łapie.

Gwarantuję Wam, że po tym wszystko się zmieni.